Door tegenslag...
Door tegenslag...
Bij tegenslag de moed niet laten zakken.
Praten en huilen niet verder afzwakken.
Ik geloof in een toekomst vol geluk.
Ondanks is die soms te druk.
Ik laat me niet weerhouden.
Naar alles wat ik opbouwden.
Ik ga voor mij dromen.
Ik weet dat ik er ga komen.
Maar vooral tijd voor mij zelf nemen.
Zodat ik later hulp kan verlenen.
Rust zal me doen groeien.
Waardoor het leven me blijft boeien.
In stilte naar mij omgeving luisteren.
Daar weer terug moed in fluisteren.
Leef nu in heden steeds met de dag.
Zo weet ik dat het lukken mag.
Bij tegenslag de moed niet laten zakken.
Praten en huilen niet verder afzwakken.
Ik geloof in een toekomst vol geluk.
Ondanks is die soms te druk.
Ik laat me niet weerhouden.
Naar alles wat ik opbouwden.
Ik ga voor mij dromen.
Ik weet dat ik er ga komen.
Maar vooral tijd voor mij zelf nemen.
Zodat ik later hulp kan verlenen.
Rust zal me doen groeien.
Waardoor het leven me blijft boeien.
In stilte naar mij omgeving luisteren.
Daar weer terug moed in fluisteren.
Leef nu in heden steeds met de dag.
Zo weet ik dat het lukken mag.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Woensdag, oktober 15, 2008 21:24 |
| inderdaad alles gebeurt met een reden Bartx |
|
| tweety-ysje: | Dinsdag, oktober 14, 2008 08:47 |
| het gaat jullie lukken samen komen jullie er wel door zeker weten dikke knuffel lieverd! | |
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||