Troostende armen
Heel langzaam vallen de tranen,
Van mijn wang tot op de grond.
Terwijl ik hier eenzaam alleen lig
Wist niemand meer dat ik bestond
Het wordt me even weer teveel
Kan het leven even niet meer aan
Waarom moet ik dan blijven leven
Kun je me niet gewoon laten gaan
Terwijl ik hier zo stilletjes lig
Voel ik een arm om me heen slaan
Mijn vriend die mij toe fluistert
Dat hij me nooit meer laat gaan
Toch blijven de tranen nog vloeien
Ook al voel ik zijn arm om me heen
Maar troost dat bieden ze me wel
Want ik weet ik ben nooit meer alleen
Dead_girl