En ik ging verder...
En ik ging verder…
en ik zag de wanhoop
in het maanlicht
een koud en angstig bidden
in het donker
uitgeput op de knieën
telkens op een andere plaats
een andere nacht misschien
zo bang dat morgen op gisteren ging lijken
een ander vragen
en ik zag het moment
waarop de wind de ochtend bracht
en wij op zoek gingen naar
de reden van ons bestaan…
esteban 15/10/2008
Reacties op dit gedicht
| Lily May Parker: | Donderdag, oktober 16, 2008 13:27 |
| gevoelde eenzaamheid...echt mooi onder woorden gebracht.. knuffelzachte groetjes Lily may xxxxxxx |
|
| Quicksilver: | Woensdag, oktober 15, 2008 22:28 |
| Gevoelig diep gedicht waar ik stil van wordt! Maar heel mooi geschreven! Liefs,dicky |
|
| Windwhisper: | Woensdag, oktober 15, 2008 22:17 |
| en ik zag dit gedicht en las jouw woorden, bleef er even stil bij zitten en dacht, wat moet het allemaal moeilijk en een beproeving geweest zijn inderdaad een droef schrijven vanuit het hart, maar welk een pracht lieve groet Cobie slaap lekker straks Esteban kuzzzz |
|
| ©jacky: | Woensdag, oktober 15, 2008 22:04 |
| Zo heeft alles een reden jacky |
|
| Dwaallicht: | Woensdag, oktober 15, 2008 20:35 |
| Prachtig schrijven ondanks de wat droeve ondertoon! Liefs Dina |
|
| CBR: | Woensdag, oktober 15, 2008 20:21 |
| Esteban, prachtig geschreven, ook al voelt het zo eenzaam:( knuffeltje en liefs cbr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||