sprekend zwijgen
als rauw vlees vallen teksten
uit mijn mond,’ik moet wurgen
van knoken, haren en over ijstijd, zondvloed
spui ik woorden in ’t ritme van mijn adem
leg heel mijn ziel erin
wees stil
opdat ik niet verstik
de tijd druppelt de kathedralen
die vervallen
en taal duikt op, wordt een gestalte
verzinkt in ‘t niets
reeds lang heb ik mijn plaats verloren
schuim gorgelt uit mijn strot
wees stil
opdat ik kan verstommen.
sunset 16-10-2008
Reacties op dit gedicht
| lydia quartier: | Donderdag, oktober 16, 2008 15:14 |
| in stilte te lezen maar passievol geschreven vanuit erge diepte ..blijft zeker plakken.. grtz | |
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 16, 2008 14:39 |
| nou, wil je het eerlijk weten, ik krijg er koude rillingen van en zie knekels, brrrr heftig hoor lieve groet Cobie |
|
| litle-wing: | Donderdag, oktober 16, 2008 13:21 |
| wat een pracht:) weer graag gelezen sunset hele fijne donderdag Met liefs |
|
| Quadesh: | Donderdag, oktober 16, 2008 11:12 |
| ok dan is het mijn eerste interpretatie. liefs | |
| ©jacky: | Donderdag, oktober 16, 2008 10:28 |
| Ook deze weer een toppie jacky |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Donderdag, oktober 16, 2008 09:45 |
| wohow! ik zal zwijgend toezien hoe jij verder schrijft ;) schitterend weergegeven! met liefs |
|
| Quadesh: | Donderdag, oktober 16, 2008 09:42 |
| zoo zoiets ben ik van jou niet gewend. voelt hard aan dit gedicht. heftig. liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||