Een luisterend oor.
Een lezend ook.
Af en toe een terechte tik.
Ongemerkt toch erg belangrijk.
Is het toeval, of ander geluk misschien?
Je zo vertrouwd voelen bij iemand die je éénmaal hebt gezien?
Wat ik misschien vooraf niet geloven wou.
Ik heb echt een maatje gevonden in jou.
Soms een heel verhaal een andere keer alleen gedag.
Zelfs een pesthumeur verandert dan in een lach.
Je bent veel belangrijker dan je zelf denkt.
Niet wederzijds, nog geen gevoelens gekrenkt.
Want ik voel me steeds vrolijker, sterker, blij.
En de grootste reden daarvoor ben jij.
Altijd tijd voor een advies of alleen een luisterend oor.
Vanzelfsprekend? Nou echt niet hoor!
Ik wil je gewoon bedanken voor het zijn wie je bent.
Ook als een ander vindt dat ie je anders kent.
Ik prijs me gelukkig op deze dag.
Dat ik je verhalen lezen mag.
Soms in proza, dan weer een gedicht.
Maar vaak een glimlach op mijn gezicht.
Je weet mijn gevoelige snaar te raken, das niet slecht.
Ookal zien we elkaar niet in het echt...
Ook al ben je je er niet van bewust.
Ik moet altijd lachen als je me virtueel kust.
Ik maak er een einde aan, tis lang genoeg vind ik.
Zal je nog even bedanken met een tik.