angst om mezelf te zijn
angst
om mezelf te zijn
het overkwam mij vandaag
nu slik ik dus maar even
mijn verdriet weg
angst
om gewoon
'hey'
te zeggen
wat gebeurt er toch met mij?
was ik twee minuutjes
eerder geweest
dan was het misschien gelukt
maar nu heb ik weer gefaald
ik liet je gewoon de trap op gaan
zonder woord of goededag
liet ik je verder gaan
was jij alleen geweest
had ik gevraagd
of ik de deur moest openhouden
nu sloeg de angst
me om het hart
en huil ik van onmacht
hoe kan ik de angst
toch laten varen?
Reacties op dit gedicht
| tweety-ysje: | Vrijdag, oktober 17, 2008 09:21 |
| laat de angst verdwijnen dan komt de zon van zelf | |
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Donderdag, oktober 16, 2008 16:25 |
| soms overvalt angst je zomaar door een beweging, een geluid of een blik die men je toewerpt ik denk dat angst nooit helemaal verdwijnt omdat het ook een waarschuwingssignaal is... trek je er maar niet te veel van aan, dan kan het ook niet lang bij je blijven :) met liefs |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 16, 2008 16:13 |
| mischien kun je je afvragen of juist dat gevoel van binnen, wat je nu angst noemt, je niet heeft behoed, want soms kun je onbezonnen dingen doen, het is maar een opmerking hoor, soms aarzel je niet voor niets liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _Lieverdje_ |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||