Wanneer de klok avond slaat
de klok slaat avond
en weer ben ik alleen
enkel de fonkelende sterren
stralen door het raam
ik lig te woelen in mijn bed
denk zoals zo vaak weer eens aan jou
en het zilveren maanlicht schijnt
over mijn tranen heen
eenzaamheid word teveel
alleen zijn zonder liefde
verscheurt mijn papieren hart
waarop mijn verdriet beschreven stond
ik sta op en kijk door het raam
denk zoals zo vaak weer eens aan jou
en de wolken verduisteren
de glans van de nacht
Reacties op dit gedicht
| Exess: | Vrijdag, oktober 17, 2008 10:04 |
| Treurig, alleen zijn is geen prettig gevoel, maar daar kan aan gewerkt worden groetjes Exess | |
| sunset: | Vrijdag, oktober 17, 2008 08:45 |
| Ik weet het wel, het is niet altijd zo zoals je schrijft, maar toch ... Het blijft maar een altijd ronddraaiend verlangen dat je verwoordt. Groetjes, sunset PS: Als ik mag? ''eenzaamheid wordT teveel''. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||