Zandloper II
ik loop op het zand en bij iedere pas
voel ik het schuren als onbewerkt glas
mijn lippen zijn zilt en ze vragen naar zoet
de wind wakkert aan en stroomt door mijn bloed
de zee krijgt voorzichtig het schuim op haar kop
onstuimig gaat langzaam de vloed hogerop
de wind föhnt mijn haren en zandstraalt mijn huid
beneemt me mijn adem en fluistert heel luid
gebrul en gedonder en ik voel me vrij
zand onder mijn voeten, de zee aan mijn zij
de wind in mijn rug en de zon straalt mij warm
dit zijn de momenten die ik graag omarm
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, oktober 18, 2008 16:56 |
| mooi hoe je het ''bevrijden'' opbouwt als een moment om te omarmen liefs kerima ellouise |
|
| Hazen: | Zaterdag, oktober 18, 2008 12:56 |
| Super! Liefs, |
|
| sunset: | Zaterdag, oktober 18, 2008 11:55 |
| Prachtig sfeervol tonend mooi. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dame taalt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||