Tot zijn gedachtenis
TOT ZIJN GEDACHTENIS
Zij aten in de opperzaal,
het Pascha, 't laatste avondmaal.
Zijn lichaam, dat gebroken wordt ...
Zijn bloed, dat uitgegoten wordt ...
Een nieuw verbond van Woord en geest,
een bitterzoet bevrijdingsfeest.
De kerk viert Zijn nagedachtenis,
wiens vlees en bloed haar leven is.
Een volk dat voorttrekt door de nacht ...
een bruid, die op haar bruidegom wacht
en leven zal in eeuwigheid,
waar Hij haar woning heeft bereid.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: M.E. Bunk - v.d. Heiden | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||