Onder het huilen.
Onder het huilen door vannacht
kwam ik trug in ons rozentuintje
en
plukte laatste zwarte roos
schommelde nog wat
tegen t’met mos begroeide stukje ruïne aan
alvorens
het vaasje op je kamer te vullen
met roos en tranen
jouw gekende vormen
onder sprei
echter onberoerd latend
dat was stap te ver
nimmer zal jouw teretorium
nog t’mijne zijn
ook niet onder het huilen door
dus ga ik maar
opnieuw uitbetaald met ondank.
Sammeke.
.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, maart 29, 2002 02:42 |
| tragisch triest....maar mooi gedicht... |
|
| ploempje: | Donderdag, maart 28, 2002 22:45 |
| ... mooi... heel erg mooi zelfs... *zucht* met liefs |
|
| pramodah: | Donderdag, maart 28, 2002 21:31 |
| ondank is werelds loon sammy........... pramodah |
|
| Sheena: | Donderdag, maart 28, 2002 21:29 |
| *zucht* prachtige eenzaamheid Sheen |
|
| Mayadebij: | Donderdag, maart 28, 2002 21:00 |
| Ik word hier triest van, mooi geschreven dus. (alsof iemand mij in de steek laat) (latente bindings en/of verlatingsangst?) | |
| scrooge: | Donderdag, maart 28, 2002 19:32 |
| Ik word er scheel van. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sammy de zutter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||