soms
onbegrip voor gebeurtenissen om me heen
angst voor alles wat komen gaat
geen zekerheid hebbende over de toekomst
moe van al het denken en gepraat.
alleen in het donker, het dondert om me heen
langzaam kruipt er een traan over me wang
al dat vechten in mezelf
het houdt niet op, het maakt me bang
kijkend in de spiegel
ben ik de enige die het ziet
het meisje zonder het masker
het meisje vol verdriet
mensen houden niet van mij zoals ik ben
maar van het masker dat ik moet dragen
maar is er ook maar 1 iemand die mij echt kent?
dat is altijd nog maar af te vragen.
ik doe altijd wel vrolijk tegen anderen,
maar van binnen ga ik kapot van de pijn
op sommige dagen wenste ik zelfs..
dat ik er niet meer zou zijn.