betovering
Door jouw leugens,
onbewuste verzinsels,
zit ik nu vast in een vallei van eenzaamheid.
De sterke handen die
me opvingen met hun doornen,
hebben nu men vel opengereten.
Het licht dat ik zag
in je hart
is niets meer dan
een verblindende flits die me de realiteit ontnam.
De warmte van je glimlach
was eigenlijk
het vuur van de hel
dat men handen gevoelloos maakte,
zodat ik je zou volgen
door welke stormen ook.
De tintelingen van het fluisteren
in men oor
waren spreuken van zwarte toverkunst
die me meenamen
naar jouw magische bos
waar jij zelfs verdwaalde
waar jij zelfs betoverd was.
Waarom ben je nu niet hier?...
Dan kon ik sterven
in je armen...
Reacties op dit gedicht
| Chaotique: | Donderdag, april 04, 2002 16:46 |
| know the feeling... x | |
| °nijntje°: | Zaterdag, maart 30, 2002 16:09 |
| hey schatteken. ook superschoon e ! serieus waar ! XXXXX ps: ik heb er ook 4nieuwe, ge moe mor es gaan zien ps2:wa was da nu allemaal me Andres gisteren?(stuur mail) |
|
| sleepless: | Zaterdag, maart 30, 2002 11:45 |
| Wow, knap geschreven. Beetje akelig, maar dat maakt het mooi. Ik voel de vampier kruimen :-)) Groeten. |
|
| Superman: | Vrijdag, maart 29, 2002 01:49 |
| De zwarte kant van magie in de liefde... heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: J.R Dracul | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||