8 maart 2006
Bijna twee jaar gelden,
en toch kan ik het niet vergeten
ik voelde je soms bewegen in mijn buik.
ik hield gelijk al zo veel van jou
je werd een deel van mijn leven.
Een deel van mij,
Een deel van ons.
Jij gaf mij dromen, wenzen en hoop.
Maar toen kwam die dag...
vergeef mij alsjeblieft
ik zou het echt over willen doen.
Dan zou ik je nu in mijn armen nemen
en tegen je zeggen 'mama houd van jou'
Maar nu zit ik hier alleen
en ik denk aan die ene dag dat ik jou
nog bij me had.
Woede, vragen, tranen.
Die lege plek doet pijn, maar in mijn gedachten
zal je altijd bij mij zijn...
en toch kan ik het niet vergeten
ik voelde je soms bewegen in mijn buik.
ik hield gelijk al zo veel van jou
je werd een deel van mijn leven.
Een deel van mij,
Een deel van ons.
Jij gaf mij dromen, wenzen en hoop.
Maar toen kwam die dag...
vergeef mij alsjeblieft
ik zou het echt over willen doen.
Dan zou ik je nu in mijn armen nemen
en tegen je zeggen 'mama houd van jou'
Maar nu zit ik hier alleen
en ik denk aan die ene dag dat ik jou
nog bij me had.
Woede, vragen, tranen.
Die lege plek doet pijn, maar in mijn gedachten
zal je altijd bij mij zijn...
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, oktober 21, 2008 17:34 |
| Vpelbaar droef pijnvol-verlangend. Liefs en oprecht warme genegenheid, sunset |
|
| MelvinBonny: | Dinsdag, oktober 21, 2008 16:56 |
| Zolang je dit niet vergeet zal ze/hij altijd bij je zijn. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pooh beer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||