afgrond
een fier wit paard
is volgens PLATO
het verstand
dat keurig op
commando
rijdt aan haar hand
de ziel is de kar
dat zij trekt
een benauwende last
uit
de gemeenschappelijke bron
komt de ongenode gast
een zwarte hengst
briesend
heet gebakerd
absoluut stokdoof
de hartstocht
geef het sporen
sla met de zweep
gefrustreerd
galoppeert
`t gegarandeerd
richting diepe kloof
is volgens PLATO
het verstand
dat keurig op
commando
rijdt aan haar hand
de ziel is de kar
dat zij trekt
een benauwende last
uit
de gemeenschappelijke bron
komt de ongenode gast
een zwarte hengst
briesend
heet gebakerd
absoluut stokdoof
de hartstocht
geef het sporen
sla met de zweep
gefrustreerd
galoppeert
`t gegarandeerd
richting diepe kloof
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 29, 2002 02:31 |
| het paard laat zich leiden door haar hand, het verstand kan nog zoveel bedenken, maar richt zich toch naar een vrouw, maar wat ziet zij, wat kan zij met de benauwenis van de ziel, hartstocht zwart als zonder ogen, zoekt uiteindelijk alleen zichzelf en doet verloren lopen, zegt een wijsheid van alle tijden in je tekst om even over na te denken, groetje, hans |
|
| nena: | Donderdag, maart 28, 2002 23:07 |
| Echt heel mooi frauke heb het graag gelezen Wens je sterke liefs carolien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: frauke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||