Betraande ogen..
staren naar mijn spiegelbeeld..
ik haat je..
fluister ik tegen het vervreemde..
gedrocht dat terug kijkt naar mij..
Mijn ogen slaan neer..
en de tranen druipen..
over mijn wangen..
neervallend op mijn broek..
met mijn handen in mijn haren..
wordt ik boos om hoe ik hier zit..
alleen maar zwakte..
in dat lelijke lichaam van je..
fluister ik mezelf toe..
en hij heeft gelijk..
je moet afvallen afvallen afvallen..
het is je verdomde eigen schuld..
dat je zo’n lelijk gedrocht bent..
geen wonder dat hij niet voor je rent..
niemand houdt van jou..
je bent een stuk strond..
waar iedereen met zijn schoenen..
doorheen loopt en geïrriteerd..
naar hun onderkant kijken..
waar jij hopeloos aanplakt..
omdat je alleen bent.
Mijn gedachtes slaan op hol..
ze zijn vol haat..
en ik voel me vernederd door mezelf..
ik snauw en snauw tegen mezelf..
je bent niks waard..
net zoals je vader het zegt.
Jij had nooit op de wereld..
gezet moeten worden..
dan was alles voor iedereen..
een stuk simpeler geweest.
Ja huil maar, toon je eeuwige zwakte..
en vertel het aan je vriend..
hij zal je zat worden..
dat eeuwige gezeik van jou..
dat hij telkens weer moet aanhoren..
die eeuwige zwakte die blijft hangen..
op zijn schouders..
Je zal hem kwijt raken..
zowel door je vreselijke uiterlijk..
dan je verrotte innerlijk.
Stap er toch uit,
er is geen toekomst..
niet voor types zoals jou.