ik zie je staan
doch laat je ongestoord
ik voel een traan
maar 'k zeg geen woord

ik voel me rot
mijn hart breekt in twee
ik lijk wel zot
maar 'k kan niet met je mee

ik ben niet vrij
ik heb ook nog mijn gezin
maar het is jij
die ik het meest van al bemin

ik weet nu niet
want ik kan echt niet kiezen
het doet verdriet
als ik iemand moet verliezen

ik zeg vaarwel
maar een ding moet je weten
dit was geen spel
ik zal je nooit meer vergeten

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Dit gedicht heeft niets met mij persoonlijk
te maken, ook al zou dat best kunnen.
Feit is dat een mens soms keuzes moet maken,
keuzes die niet altijd de juiste zijn, maar
op dat moment wel de enige mogelijke.