Allerheiligen





Een herfstdag als een andere

maar met een tikkeltje meer verdriet!

De hartenpijn die niemand ziet

ingesloten in het diepste van mijn ziel



Langzaam slenter ik langs de zerken

Aangelegd in mooie bloemenperken

Maar doodstil, alleen verstoort

door een pot chrysanten die zich

ergens in de aarde boort.



Ik kijk naar de vele mensen, die er

nu even zijn.

Lachend en keuvelend,

hebben zij dan geen pijn?



Één maal per jaar

Is die massa daar.



Vele jonge mensen zijn mij al ontvallen

door ziekte of ongevallen.

Even sta je er bij stil

Het is dan even koud en kil



Jullie hoeven niet die ene dag naar die

laatste rustplaats te gaan.

Doe het liever op een andere dag

denk even na, hoe het zou zijn,

wanneer jij daar lag!



Jullie denken misschien, ik nog niet

Gelijk heb je, tot je ziet

Dat je beste maat een ongeluk had

Hij had dat ook ….niet verwacht!



Claire Vanfleteren