Alles word nu donker de lucht trekt helemaal dicht
Net als de schaduw die valt over mijn gezicht.
Tranen warm als vuur vallen loodzwaar naar beneden.
Ik kan ze bijna niet meer dragen net als de pijn die ik niet meer kan verdragen.
Waarom maak je de keuzes die je maakt.
Terwijl je weet dat de keuze je keihard raakt
Ik kan niet leven met deze pijn ik val in een diep ravijn.
En telkens als ik de grond raak voel ik die niet te hard pijn.
Ik moet leren leven met de keuze die ik heb gemaakt
Maar ik wil schreeuwen huilen.
Me voor eeuwig verschuilen.
Het spijt me vergeef me lief kindje van me.
Ik zal altijd van je h ouden.
Ook al kan ik je nooit vasthouden.
Jij bent nu mijn kleine ster.
En ik zal altijd aan je denken waar je ook bent daar ergens heel ver.

(ik heb dit gedicht geschreven voor mijn kindje die ik moest laten aborteren en die ik heel erg mis)