Waanzin
De waanzin zo tastbaar
Met scherpe tongen streelt ze
Kwijlende monden in vieze badjassen
Laat mij waanzin passen
In te kleine hokjes
‘Hel, hemel aarde,
Dwaze duiven en rotte appels
Voeten die lopen en grote
Lange straten vol stinkende
Sokken met gaten
Ren vlieg, zweef
tussen talen en monden
naaktheid is rein
was je zonden in mijn spuug'
Niets breekt meer
Nu alles ruisloos op de grond ligt
Uit de maat is mateloos
Zonder tijdsbesef is de eenzaamheid
Niet meer zo moordend
Als de waarheid
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||