duizend woorden
een masker gedragen,
zodat niemand herkent
de gevoelens die ik
van binnen ben gewend
ik doe me best,
ik verdraag
al zit ik met
zoveel dingen in me maag
de zon schijnt,
ik maak een lach
zo kom ik nog een
beetje door de dag
alleen maar doods,
niets verijkt
keer op keer bevestigd
dat het zo blijkt
lege ogen,
hoop is weg
voelen woorden als
leugens die ik zeg
één traan op,
me wang gebleven
blijft tot het eind
tot de vloek is opgeheven
zodat niemand herkent
de gevoelens die ik
van binnen ben gewend
ik doe me best,
ik verdraag
al zit ik met
zoveel dingen in me maag
de zon schijnt,
ik maak een lach
zo kom ik nog een
beetje door de dag
alleen maar doods,
niets verijkt
keer op keer bevestigd
dat het zo blijkt
lege ogen,
hoop is weg
voelen woorden als
leugens die ik zeg
één traan op,
me wang gebleven
blijft tot het eind
tot de vloek is opgeheven
Reacties op dit gedicht
| litle-wing: | Donderdag, november 27, 2008 15:55 |
| zo wat een droevig schrijven Geniet van het leven Het is zo kort Sterkte met liefs |
|
| marieke_x: | Maandag, november 10, 2008 19:05 |
| wauw knap geschreven!.. ik hoop voor je dat ook die laatste traan verdwijnt.. liefs |
|
| little fly: | Donderdag, november 06, 2008 19:26 |
| Woh.. precies een gedicht dat ik zocht.. van eenzaamheid.. en zo herkenbaar voor mij. Ik kom ook de dag door, door een lach te maken.. maar mijn kleuterlach is allang verdwenen.. droevig maar mooi. Greetz, Linda |
|
| Littledolphin: | Maandag, oktober 27, 2008 07:22 |
| knap geschreven deze, zeker herkenbaar liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: fairyofsuicide | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||