~*~

Nu pas na ruim anderhalf jaar
Durf ik weer aan je te denken
En herinneringen op te halen
Zonder dat mijn hart meteen explodeert

Ik zie hoe je langsloopt
Maar ik moet je voorbij laten gaan
Ik roep je naam, telkens weer
Maar je kunt me niet meer horen

Het doet zo ontzettend zeer
Ik mis je verschrikkelijk
Zal dat gevoel ooit veranderen?
Ik kan hier gewoon niet mee omgaan

Praten heb ik al zoveel gedaan
Maar het heeft me niet geholpen
Misschien dat gedichten schrijven
Voor mij een uitlaatklep is

Maar ik kan nu niet schrijven
Want de tranen stromen over m’n wangen
En maken de inkt tot een blauwe vlek
Opa, ik mis je meer dan je ooit zult weten

~*~

*28-11-2000*