Je huilt maar,
en huilt maar.
En praat niet meer.
Er is niets meer te zeggen
De taal schiet tekort, en
De woorden zijn op.Je wilt wel weer beginnen,
Wilt het wel weer
Proberen.
Maar..
Wat is het eerste woord?Dus je huilt maar,
en huilt maar.
En zelfs je tranen
Zijn stil.
Allysson: | Maandag, november 19, 2012 18:18 |
Dit gedicht is raak. Wat heb je die stilte mooi verwoord. Liefs | |
D@aN: | Woensdag, december 03, 2008 10:03 |
Mooi !! | |
melapropism: | Dinsdag, oktober 28, 2008 20:19 |
dankje voor het verwoorden van wat er in mijn hoofd zit. dankje... | |
Quicksilver: | Dinsdag, oktober 28, 2008 20:09 |
Stilmakend, droefmooi geschreven! liefs,dicky |
|
Quicksilver: | Dinsdag, oktober 28, 2008 20:09 |
Stilmakend, droefmooi geschreven! liefs,dicky |
|
sunset: | Dinsdag, oktober 28, 2008 18:52 |
Huilen is en kan bevrijdend werken. En op dergelijke momenten ook meer dan nodig. Liefs en warme genegenheidsknuf, sunset |
|
Metal Erik: | Dinsdag, oktober 28, 2008 07:30 |
Niets dan stilte van deze kant. Erg indrukwekkend verwoord. | |
ela: | Dinsdag, oktober 28, 2008 00:48 |
De onmacht van het verdriet, mooi geschreven. ela | |
SaNi: | Dinsdag, oktober 28, 2008 00:33 |
Jeetje wat een ongelofelijk mooi en zielig gedichtje.. krijg gwn een brok in me keel als ik het lees.. Sterkte! Liefs, Saniya |
|
tulpje: | Dinsdag, oktober 28, 2008 00:18 |
stilmakend mooi liefs en truste knuffel |
|
Windwhisper: | Dinsdag, oktober 28, 2008 00:15 |
droevig hoor, liefs Cobie slaap lekker |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 oktober 2008 | ||
Thema's: |