Kast
De grote bruine kast
staat als een rots
in de kille kamer
deze wereld is maar klein
het vrouwtje aan de tafel
wil hier niet zijn
maar haar ledematen
weigeren dienst
zo druppen tranen
gestaag op levenloze knieen
een wereldje klein
vol verdriet en pijn
en de bruine kast kijkt toe
levenloos als de rest.
Reacties op dit gedicht
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, oktober 28, 2008 15:38 |
| Mooi inlevend gedicht! Groetjes Ria |
|
| Barbossa: | Dinsdag, oktober 28, 2008 12:30 |
| Dank voor uw reactie; maar dit gaat niet over mij hoor. Groet B |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 28, 2008 09:44 |
| dat voelt eenzaam en ook verdrietig misschien eens naar buiten kijken door het venster, liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robin. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||