Die vraag liet een zware echo achter
welke bleef galmen, een entiteit in mijn hoofd.
Wat moest ik daarop toch antwoorden,
waarin heeft mijn innerlijk altijd geloofd?
Was geluk het belangrijkst, geld,
een baan of andere materiele zaken?
Of was het mijn systeem waarbij liefde
alles kan breken of…, juist maken?
Ik weet dat ik de belangrijkste ben
waarbij ik een ander niet mag vergeten.
Zonder mij geen wereld zoals ik hem ken,
zonder mij geen geweten.
Wat is dan het juiste antwoord op zo’n levensvraag
die draait in zijn eigen onzichtbaarheid?
Ik sloeg de omfloerstheid voor de ogen weg
zodat het antwoord tastbaar werd,
ik streelde de waarheid!
Als het allemaal maar nut heeft gehad en ik
door mijn aanwezigheid in dit leven
met al mijn fouten, liefde, woorden, daden en gevoel
daadwerkelijk iets aan de mensheid heb gegeven.