(LR) Het wezen van het zijn
Het wezen van het zijn
Ik zap naar niemandsland
Om het wezen van het zijn te zien
Met de trein volg ik zijn spoor
Op zoek naar iets dat mijn leven lijkt te hebben bevestigd
Ik denk dat niemand hem echt begrijpt
Zo'n stille jongen
Die loopt op bodemloze aarde
Logisch dat hij uit de aarde komt vallen
Als zijn spoor ophoudt
Vraag ik toch af waar hij gebleven is
Wanneer ben ik hem voor het laatst geweest
Morgen gisteren of vandaag
Ik kijk op mijn horloge en besef het
Ik ben tijdloos vergaan in het wezen van het zijn
Reacties op dit gedicht
| Frans Vlinderman: | Donderdag, oktober 30, 2008 19:48 |
| Een doordouwer in het denken ;) | |
| lodi: | Woensdag, oktober 29, 2008 13:59 |
| suc6666 he | |
| Littledolphin: | Woensdag, oktober 29, 2008 06:30 |
| suc6 ermee jelly, liefs barbara | |
| Ludy: | Dinsdag, oktober 28, 2008 20:25 |
| Succes, zoeker van het wezenlijke! Liefs, Ludy |
|
| fortuna: | Dinsdag, oktober 28, 2008 19:23 |
| succes! |
|
| red one: | Dinsdag, oktober 28, 2008 19:12 |
| Nice :) Succes! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jelly Marcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||