O, die dompers!
Soms heb je in je vrije tijd een luchtkasteel ge-
bouwd en is het je nog gelukt om er iets moois
van te maken ook. Je bent in de zevende hemel
en wil het wel van de daken schreeuwen. Je
nodigt iedereen die je maar kent uit voor de
house warming en trekt alle registers open om
er een knalfuif van te maken.
Dan is het grote moment daar en terwijl je
dankbaar glimlachend alle oh’s en ah’s in ont-
vangst neemt, zie je opeens dat die ene dom-
per die niet was uitgenodigd, tóch is komen
opdagen. Je snapt niet dat hij er lucht van
heeft gekregen, want jíj hebt hem niks verteld
en je houdt je hart vast voor wat er nu zal
gaan gebeuren.
En ja hoor, nog voordat je hem behoorlijk hebt
kunnen begroeten, heeft hij je feestballon al
doorgeprikt. Iedereen houdt z’n adem in en ter-
wijl de domper zijn lucifers te voorschijn haalt
om jouw luchtkasteel af te branden, voel je hoe
je kracht je ontglipt en klamp je je vast aan de
dichtstbijzijnde stoel. Totaal verward ga je
zitten om na een flinke plens bluswater en wat
ademhalingsoefeningen, tussen de ruïnes van je
levenswerk bij te komen en weet dat er niets van
je waardigheid is overgebleven.
Nee, ik hou niet van ze!
Ze zullen nooit eens repareren wat ze kapot
maken.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, oktober 30, 2008 15:59 |
| Dat is niet leuk lieve Corry, dit soort dompers die je das om kunnen doen!Blijf bouwen lieve meis, laat je niet klein krijgen. :p:p;) Je moet het maar zien als levenslessen, waar je van leert!;) Fijne dag, liefs dickyxxx |
|
| Hazen: | Donderdag, oktober 30, 2008 11:24 |
| En dompertjes zullen er altijd zijn... al ben ik van mening dat de maatschappij ze wel nodig heeft om balans te houden, hoe vreemd ook... Liefs, |
|
| peter1: | Donderdag, oktober 30, 2008 09:45 |
| prachtig ,in stilte gelezen | |
| gewoon gezellig: | Donderdag, oktober 30, 2008 09:19 |
| opstaan en nieuwe bouwen , gewoon doorlopen ...eens zal het lukken....vaak blijkt het een pracht fundament te hebben waar je op bouwt...stutten die boel...liefs | |
| conan: | Donderdag, oktober 30, 2008 09:12 |
| die domper, die ongenode gast, en pretbederver, is bij mij meer een innerlijke gast, een soort clown met een trieste lach als de kaarsjes worden aangestoken...maar ik heb hem nodig...een soort vanitas-werking hoort ook op het meest uitgelaten feest...mooi geschreven... liefs conan*** |
|
| trucker klaas: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:43 |
| je red het als je de lucifers natmaakt...... mooie vertolking van een schreeuw uit het verleden klaas |
|
| roosjerood: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:38 |
| heel knap ,stilmakend verwoord | |
| sunset: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:36 |
| Toch leer je van en door het gebeuren; telkens weer. En gelukkig mogen zij niet, nooit de oorzaak zijn om niet meer te dromen. Tonend delend neergezet. Liefs en knuf, sunset |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:03 |
| nee dat zeker zullen ze niet doen, met liefs Cobie Goede morgen Corry kuzzz |
|
| Littledolphin: | Donderdag, oktober 30, 2008 07:01 |
| knap dit, liefs en goede morgen, barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Corry van Emmerik-Koenekoop | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||