Witte kou (pap)
Wit drukt de sneeuw haar stempel op aarde.
Koud voelt het nat dat ze voor mij bewaarde.
Groot lijken je voetstappen,
In de witte deken.
Weken lijken de uren.
Die zonder jou verstreken.
Nat voelen mijn tranen.
Druppend in de sneeuw.
Waar ze bevriezen wit als een meeuw.
De witte deken de ijzige kou.
Het kan nooit ontdooien,
zonder jou........
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, oktober 30, 2008 15:39 |
| Wens je sterkte toe! Mooi gevoelig geschreven! Liefs,dicky |
|
| fran92: | Donderdag, oktober 30, 2008 15:27 |
| Dikke knuffel!!! Liefs van mij |
|
| henk jans: | Donderdag, oktober 30, 2008 10:24 |
| droef, maar mooi geschreven Sterkte Henk |
|
| trucker klaas: | Donderdag, oktober 30, 2008 09:48 |
| gebruik de bewondering als waakvlam dan zal je niet bevriezen pracht ,klaas |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 30, 2008 08:28 |
| verdritig hoor, liefs en sterkte Cobie |
|
| roosjerood: | Donderdag, oktober 30, 2008 08:26 |
| droefmooi verwoord | |
| Littledolphin: | Donderdag, oktober 30, 2008 08:07 |
| knap liefs barbara | |
| sunset: | Donderdag, oktober 30, 2008 08:06 |
| Verlangend, droef. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||