Ze horen bij het leven
Toen ik de stenen had geraapt
die lagen op mijn pad
de keien en de kiezels
uit het verzwaarde hart
ze telde één voor één
zuiver en oprecht
liet de revue passeren
van wat ooit was gezegd
het mondelinge stenigen
was mij ook niet bespaard
maar het zijn levenslessen
daarom had ik ze bewaard
stil kijk ik naar de stenen
leg ze zachtjes neer
ik zal er niet mee gooien
want dat doet veel te zeer
ze horen bij het leven
bouwen mee aan hoe je wordt
maar soms denk ik heel even
er is genoeg gestort
die lagen op mijn pad
de keien en de kiezels
uit het verzwaarde hart
ze telde één voor één
zuiver en oprecht
liet de revue passeren
van wat ooit was gezegd
het mondelinge stenigen
was mij ook niet bespaard
maar het zijn levenslessen
daarom had ik ze bewaard
stil kijk ik naar de stenen
leg ze zachtjes neer
ik zal er niet mee gooien
want dat doet veel te zeer
ze horen bij het leven
bouwen mee aan hoe je wordt
maar soms denk ik heel even
er is genoeg gestort
Reacties op dit gedicht
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Zaterdag, november 01, 2008 11:12 |
| gemeen harde stenen die uiteindelijk tóch bijdragen aan het mooie mens dat jij bent :):):):):) omdat je er iets goeds mee doet met liefs |
|
| Milot: | Donderdag, oktober 30, 2008 19:45 |
| heel erg mooi en wijs geschreven groetjes Milot |
|
| gewoon gezellig: | Donderdag, oktober 30, 2008 18:57 |
| mooi gedicht als binnenkomer, ik zie je eerste gedicht, blijf stenen rapen en koester elke steen in je hand, dan geeft hij warmte...liefs | |
| Anneke Brands: | Donderdag, oktober 30, 2008 18:19 |
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Brands | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2008 | ||
| Thema's: | ||