bonmama
bonmama
het ogenblik was stil
waar een licht verscheen
hoog aan het spansel
nabij de blauwe maan
het was de geboorte
sprankelend van ster
en draagt bonmama
altoos als naam
zij scheen schitterbaar
en daalde stil neer
als engel in schoot
tot wonder verbonden
ontroert nog immer
met stille wens vervuld
groeizaam onder hart
tot tijd van levenslicht
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, november 01, 2008 10:36 |
| Een beauty weer die voelbaar rakend is lieve maria. Liefs en mijn omarmende genegenheid, sunset |
|
| less - no more: | Zaterdag, november 01, 2008 08:32 |
| een heel mooi gedicht voor vandaag, allerheiligen, over een vrouw met een heel mooie naam. ;) liefs Jan |
|
| Innerchild: | Zaterdag, november 01, 2008 00:57 |
| Wat een mooi geheel, Maria ... Weet je dat deze woorden heel veel warmte en kracht uitstralen ? Liefs, Inner |
|
| switi lobi: | Zaterdag, november 01, 2008 00:36 |
| Heerlijk warm, voorzichtig en broos... Zo bijzonder lieve Maria. Knuff met liefs, switi lobi |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, november 01, 2008 00:33 |
| wonderlijk mooi liefs Cobie slaap lekker Maria |
|
| Gerhardus: | Zaterdag, november 01, 2008 00:30 |
| zeer mooi, met een schitterende eerste strofe, Maria. slaap goed voor straks, liefs, Gerhard | |
Over dit gedicht
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2008 | ||
| Thema's: | ||