ironie? poëzie?
blind lag hij in het volle licht en dorstte
als spons op 't strand
- broos, vertrappeld, plat
en weggedragen door een wind
opgestapeld als afval in hoeken
waar strandgoed zich verzamelt
en is 't dan nodig dat iemand
met metaforen eender welke aard smijt als:
het stukgereten lijf, tranen van plastieken
flessen die zich tot aderen verbinden
dwarrelende blikken uit met zand gevulde tasjes
een glasscherf die brandende lip wordt
en een oude kater klimmend tegen een hang
die krabt en krauwt terwijl hij klippen kust
op deze plaats in ’t dichten groef hij zijn voeten uit
werd milder en begon met hen te spelen
de aanrakingen brachten eindelijk beweging
al bezocht hem de blinde lankmoedigheid niet
zo bleef hij geduldig wachten op ’t vocht
van de vloed die hem de tenen kuste tot hij lachte
en verward zichzelf omarmde.
sunset 01-11-2008
Reacties op dit gedicht
| peter1: | Zaterdag, november 01, 2008 19:04 |
| heel erg mooi | |
| Elenore De Groote: | Zaterdag, november 01, 2008 14:23 |
| Mooi. | |
| Samhain: | Zaterdag, november 01, 2008 12:35 |
| Prachtig geschreven gedicht Sunset, ik zie het voor me ... liefs Samhain | |
| Ludy: | Zaterdag, november 01, 2008 11:06 |
| Die vraagtekens mogen weg uit de titel. Prachtig! Liefs, Ludy |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, november 01, 2008 08:45 |
| wow Ingo, echt heel knap liefs barbara | |
| Windwhisper: | Zaterdag, november 01, 2008 08:36 |
| stilletjes gelezen goede morgen Sunset Ingo lieve groet Cobie |
|
| _Lieverdje_: | Zaterdag, november 01, 2008 08:30 |
| prachtige poezie liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2008 | ||
| Thema's: | ||