Wachten
'Ik ga weg' zei hij
'het is maar voor even'.
Hij verliet de brouwerij
waar weinig leven achterbleef.
Ik dwaal door lege gangen van gemis,
reikhalzend naar de ramen van eenzaamheid.
Ik open deuren naar herinneringen die zijn gewist
en stoot op dodende kilte die hij achterliet.
Ik loer in tonnen vol verdriet
en schrik van overspelige klopgeesten
die fluisteren waarom hij me verliet :
voor een andere bevlieging.
Leven later en ben ik oud
nog steeds geen leven in de brouwerij.
't Is hier stervenskoud,
maar ik wacht tot mijn laatste snik.
Hij komt terug, zeker weten
het was toch maar voor even ?
Reacties op dit gedicht
| vlinder538: | Zaterdag, maart 30, 2002 19:58 |
| hij zal terugkomen.. zelfde vraag die ik mij een tijdje heb afgevraagd.. maar hij kwam dus terug.. ik in het begin gelukkig.. maar alles was veranderd.. hij was niet meer de geen op wie ik verliefd werd en die ik op mijn voetstuk had gezet, hij was COMPLEET anders. ik ben nu zo blij dat ie weer weg is en dat ie nooit meer terugkomt.. misschien niet leuk voor jou om mijn verhaal zo te horen.. *zucht* maar het is niet altijd zo mooi als jij in gedachten hebt.. dan verromantiseer je toch ee |
|
| Susanne X: | Vrijdag, maart 29, 2002 21:36 |
| Leuk dat 'leven in de brouwerij,' als 'dubbele' betekenis!! | |
| waterval: | Vrijdag, maart 29, 2002 21:21 |
| ik ben onder de indruk.... héél mooi gedicht..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fenix | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||