Woorden blijven stromen.
Maar duidelijker maken ze de dingen niet.
Eerder nog verwarrender,
ergens tussen hoop en verdriet.
Laat ik de tranen de vrije loop,
volgt gelukkig vrij vlot weer hoop.
Hoop dat alles wat ik doe, denk, zeg,
me helpen zal, op de goede weg.
Woorden blijven stromen.
Maar het verbloemt de kern.
Gevoelens blijven komen.
Maar ook daar geen duidelijke antwoorden.
Woorden en gevoelens, zo vaak twee.
De strijd brandt weer los.
En zoals vaker het geval:
Zit je er tussen, ben je de klos.
Weet geen kant te kiezen.
Kan ik dan alleen verliezen?
Formatieproces begonnen.
Woorden en gevoelens samengesponnen.
Tot één grote kracht.
Dan pas heb je jezelf in je macht.