Herinnering aan ons vermoeden
Stille paden,
Met de hand geraakt
Alleen een traan
Bespeurt het leven
Uitgestrekte velden,
Vertrapt dorre bladeren
Onder het zien,
Van de koude angst
Afdrukken waar mijn voeten
De kille grond raken
Blijft als een herinnering
Bestaan; aan ons vermoeden
©
02-11-08
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Melissa Ninkeula | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2008 | ||
| Thema's: | ||