Mist
Wit en grijze flarden
Schuiven voor mijn ogen voorbij
Vullen mijn hoofd met watten
Wazig valt de schemering
Als een mantel om mijn koude schouders
De flarden lichten op,
een laatste groet
Ik adem diep de waterige walmen in
De kilte vult de leegte die er altijd is
De duisternis begint te steken
Bleke magere handen strekken zich naar mij uit
Ik klamp me vast en vlieg
Op witte vleugels
Naar huis
Schuiven voor mijn ogen voorbij
Vullen mijn hoofd met watten
Wazig valt de schemering
Als een mantel om mijn koude schouders
De flarden lichten op,
een laatste groet
Ik adem diep de waterige walmen in
De kilte vult de leegte die er altijd is
De duisternis begint te steken
Bleke magere handen strekken zich naar mij uit
Ik klamp me vast en vlieg
Op witte vleugels
Naar huis
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Donderdag, november 06, 2008 21:35 |
| Héél sterk schrijven! Liefs Dina |
|
| Lone Dreamer: | Dinsdag, november 04, 2008 20:58 |
| Zolang je steeds de weg naar huis kan vinden, komt alles goed ;-) Sterk en aangrijpend geschreven. Liefs, LSD |
|
Over dit gedicht
| Auteur: silvertear | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2008 | ||
| Thema's: | ||