een beetje hoop.
de wonden van mishandeling en misbruik,
zullen nooit genezen.
je draagt ze bij je in een afgesloten kruik,
maar je blijft voelen met gans je wezen.
ze hebben mijn kinderjaren ontnomen,
mijn geluk en dromen weggenomen.
toch moet ik blijven vechten,
tegen al die slechten.
terug leren vertrouwen,
mijn zelfzekerheid opbouwen.
en ook al klinkt dit nog onbekend,
ik weet nu dat je nooit alleen bent.
zullen nooit genezen.
je draagt ze bij je in een afgesloten kruik,
maar je blijft voelen met gans je wezen.
ze hebben mijn kinderjaren ontnomen,
mijn geluk en dromen weggenomen.
toch moet ik blijven vechten,
tegen al die slechten.
terug leren vertrouwen,
mijn zelfzekerheid opbouwen.
en ook al klinkt dit nog onbekend,
ik weet nu dat je nooit alleen bent.
Reacties op dit gedicht
| bevertje: | Zaterdag, maart 30, 2002 12:15 |
| Goed zo lieverd... je gaatvooruit en daar ben ik heel blij mee! Nee, je bent inderdaad nooit alleen... je weet me te vinden! Knufffffffffff Naoom |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 30, 2002 02:04 |
| trouw groetje, hans |
|
| free: | Zaterdag, maart 30, 2002 02:02 |
| XXXXXX liefs free ~(O)~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||