(LR)Anorexia....
zoekend,naar
jouw evenwicht
spartelt jij
om me heen
mensen rond
om jou
vervagen
-geluiden
worden dieper-
gesloopt
sta je weer
op je benen,
telkens weer,
streven naar
perfectie
steeds denken
"ik ben te dik"
je hebt niet
in de gaten dat
jij afdwaald
-gewicht verliest-
om maar zo mooi te
zijn als "zij"
niet eten
al helemaal
niet snoepen
jouw botten
worden steeds
meer zichtbaarder
-een lijdensweg-
van niet
erkende
emotie...
Reacties op dit gedicht
| X-miracles happen-X: | Zaterdag, januari 16, 2010 21:57 |
| Herkenbaar:$ | |
| Innerchild: | Woensdag, november 05, 2008 07:26 |
| Gevoelig thema, Lodi ... Succes hé ! |
|
| Littledolphin: | Woensdag, november 05, 2008 05:04 |
| knap gedaan vind ik, chapeau liefs barbara | |
| Windwhisper: | Dinsdag, november 04, 2008 22:42 |
| een heikel onderwerp succes liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lodi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2008 | ||
| Thema's: | ||