Blaadjes vallen onze wegen aan
Blaadjes vallen onze wegen aan
Zo komen wij in de herfst te staan
Met regendruppels heel dubieus
Als zomerse kriebels aan de neus
Het kille bladderig grondtapijt
Heeft zich over de natuur verspreidt
Alsof de zon zich heeft versproken
En uit schaamte lijkt weggedoken
De eens weg en weer daar simultaan
Moet de komende winter doorstaan
Om dan in de lente heel gracieus
Weer te pronken als iets routineus
Zo voelen blaadjes zich ook bevrijd
Na een jaar hangend doorheen de tijd
Op bladerloze baan of pechstrook
Er nog even bij te horen ook
Zo komen wij in de herfst te staan
Met regendruppels heel dubieus
Als zomerse kriebels aan de neus
Het kille bladderig grondtapijt
Heeft zich over de natuur verspreidt
Alsof de zon zich heeft versproken
En uit schaamte lijkt weggedoken
De eens weg en weer daar simultaan
Moet de komende winter doorstaan
Om dan in de lente heel gracieus
Weer te pronken als iets routineus
Zo voelen blaadjes zich ook bevrijd
Na een jaar hangend doorheen de tijd
Op bladerloze baan of pechstrook
Er nog even bij te horen ook
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, november 05, 2008 10:15 |
| Mooi tonend dit. Groetjes, sunset |
|
| tweety-ysje: | Woensdag, november 05, 2008 08:46 |
| prachtig jean-paul mooi dit stukje ;) | |
| Littledolphin: | Woensdag, november 05, 2008 08:39 |
| mooi liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2008 | ||
| Thema's: | ||