triest
de bladeren zij liggen
maar daar tussen
de zwarte aarde
bewegingsloos
alsof ze dood zijn
alleen de wind
brengt hen weer
tot leven
dan hoor je het
geritsel van
opgestoven herfst
bladeren
het aanblik oogt
triest en somber
ik voel mij zo ongelukkig
ik heb geen geluk meer
ook niet meer in de liefde
alles loopt fout in het
leven van mij en anderen
zal er ooit weer een tijd
komen dat alles weer
goed gaat met mij
of ben ik al net zo
dood als de bladeren
die daar maar roerloos
liggen tussen
de zwarte aarde
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zomerkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2008 | ||
| Thema's: | ||