De Alzheimer-express
Hij weet het nog de jaren
rijden op zijn trein
vol trots bracht hij de mensen
daar waar ze moesten zijn
het leven had hem ver gebracht
waren fijne tijden
maar toen vergat hij op een dag
dat hij had moeten rijden
angst wanhoop en duisternis
nestelde zich in zijn brein
dementerend mensonterend
wachtend op de laatste trein
als machinist uitgerangeerd
zijn laatste wil kreeg geen gehoor
de trein reed verder zonder hem
zijn leven op een zijspoor
en op een dag stapte hij in
de trein tien over zes
zijn laatste reis... als passagier
in de alzheimer-express
rijden op zijn trein
vol trots bracht hij de mensen
daar waar ze moesten zijn
het leven had hem ver gebracht
waren fijne tijden
maar toen vergat hij op een dag
dat hij had moeten rijden
angst wanhoop en duisternis
nestelde zich in zijn brein
dementerend mensonterend
wachtend op de laatste trein
als machinist uitgerangeerd
zijn laatste wil kreeg geen gehoor
de trein reed verder zonder hem
zijn leven op een zijspoor
en op een dag stapte hij in
de trein tien over zes
zijn laatste reis... als passagier
in de alzheimer-express
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 19, 2009 16:11 |
| Dit gedicht spreekt mij erg aan Anneke te meer omdat morgen vier maanden geleden mijn man is overleden aan vasculaire dementie, en ernstig hartfalen. Heel knap verwoord. Lieve groet, Anneke |
|
| Samhain: | Zaterdag, november 08, 2008 00:22 |
| Hoi Anneke, treffend verwoord gedicht! Sinds enige tijd kom ik een klasgenoot van vroeger tegen en die heeft ook de Ziekte v. Alzheimer er hij is pas 49 jaar! Vroeger was hij de populairste jongen van de school, maar ik zag toen al wat raars aan hem, liefs Samhain, diep treurig he! | |
| Kalypso: | Vrijdag, november 07, 2008 23:22 |
| heel treffend geschreven liefs, kalypso |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Brands | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2008 | ||
| Thema's: | ||