Als vanzelfsprekend liep je altijd
In cirkels om ons heen
Af en toe strijkend
Langs onze been
Beginnend bij een barbequefeest
Liep je met ons mee
Naar ons huis
Alsof het altijd je thuis was geweest
Het was in oktober
Jij was nog maar één
En hoe we ook naar je baasje zochten
We vonden er geen
Vanaf toen hoorde je bij het gezin
Je kreeg de naam Okkie
Troostend was je daar altijd
Als een goede vriendin
Maar nu na 15 jaar
At je haast niets meer
En ondanks alle artsbezoeken
Kwam daarin geen keer
We deden wat het beste was
Jij was niet gelukkig meer
We zagen hoe je aftakelde
En dat deed ons erge zeer
En nu ben jij van ons heengegaan
Dat is een groot gemis
Lieve Okkie, we hopen dat het
Nu veel beter met je is..
Rest in Peace..