Astans

Mijn vriend en vijand is geboren

Mijn dood is opgestaan doch is hij gescheiden van het leven

En alle engelen roemen zijn naam

Astans zijn naam is Astans

Ik reisde van Tibet naar Alaska

Om hem te vinden hem te tsunamiëren met vragen

Ik zocht in India in de Thai Mahal

Daar greep mij een zacht gefluister Cuius testiculos habes, habeas cardeo et cerebellum

Met die kennis ging ik naar Tokyo

Om mezelf te verliezen in ontelbare straten met verblinde kleuren

Om daarna mij te vinden in de top van Major Shrine

Van een gestorven Samurai leerde ik mijn bestemming kennen

Ik moest nog één ding trotseren

Mijn diepste verlangen

Mijn grote blauw ondoorgrondelijkheid

Dus ik stortte mijn zijn ziel in een orkaan

Met de stroom mee spoelde mijn nieuwsvolle innerlijk in dit kille oord

Ik daalde af in een ijsrivier door zijn gaten

Op de grens van water en ijs vond ik hem

Het enige wat hij zei was Astans is mijn naam

Maar zijn diep donkere ogen spraken een oude wijsheid homo Sapiens non urinat in ventum