Lampje uit het raam 1997 (prachtig!

Lampje uit het raam.

Kwart over twee in de heldere nacht overvloed met de volle maneschijn. Ik kijk uit het raam en aan de overkant zie ik op dezelfde hoogte van waar ik sta een lampje branden. Niet lang er na gaat het lichtje uit.

Kwart over acht vroeg in de mistige morgen. Zie ik het lampje weer branden, helaas ontbreekt mij de tijd om er langer naar te staren. Veel te doen en daarna weg, wat werk heet.

Half zeven tijd voor eten; warm en veel. Daarbuiten de muren rond het huis heerst winterkou. Acht uur s’avonds even het nieuws uitgebeeld op teevee en ik kijk erna.

Half negen en met een gaap loop ik naar boven. Even frutsel ik door mijn platen en boeken. Negen uur de radio staat aan en lees wat sonnetten uit het zojuist gekozen boek. Veertien regels op rij en na tien sonnetten en vier regels, staar ik door het open gordijn.

Tien voor half tien, al vijftien minuten staar ik naar de overkant naar het raam, waar nu momenteel geen lichtje brandt. Elf uur de tijd om te moeten gaan slapen en net als ik me bewegen ga en afkeer van het raam, gaat het lichtje branden aan de overkant van dat andere raam. Helaas van zeer korte duur, maar desalniettemin toch gekregen dus de moeite van het wachten wordt beloont, al is het voor even.

Half twaalf net voor de nacht ga ik liggen op m’n donzen bed en op mijn gevulde veren kussens. Kwart voor èèn sluit ik de ogen en daarna viel ik in mijn dromen die mij lieten vliegen door het open raam, daar bij het lichtje aan de overkant.

Kwart voor elf hervat ik het bewust zijn van leven, al is die wat vaag. Kwart voor elf, ik weet het is laat, maar het is zaterdag vandaag, de dag van de rust. Èèn uur, middag uur. Ben net terug van de dingen die ik moest halen, om dat ze op waren of ze niet meer had. Tien voor twee. Na het bergen van spullen en de afwas en het bekijken van de krant.

Vier uur, latte namiddag van deze zaterdag. Tijd voor bier en simpel eten, ongezond wel te verstaan. Vijf minuten later terwijl ik bezig ben, rinkelt de telefoon. Kwart voor vijf hang ik op die bewuste telefoon. Het eten waar ik reeds mee bezig was is hevig verbrandt, een donker rookwolk doet me dat beseffen. En ja aangekomen ervaar ik het resultaat van de pizza Magarita, hevig verbrandt bijna verkoolt.

Half zes, arriveert de pizza die ik besteld had. Na het eten en het bier, kwart voor zes liep ik weer naar boven. Zonder bewust expres naar het raam te turen aan de overkant van mijn glas. Toch deed ik het als een definitie van zogenaamd onbewust zijn.

Het lichtje brandde tot halfzeven, nieuwsgierig dat ik werd toen er schaduwen bewogen om kwart over zes. De fantasie sloeg op hol toen ik bedacht, wat er kon afspellen aan de andere kant. Die illusie die ik kweekte werd niet beloont met realiteit, doordat ik hem niet aanschouwde.

Na de douche, al tien uurin het avond uur, ging de bel beneden. Twintig secondes later, opende ik de deur en wie ik zag of beter wie, was een meisje met een lamp. Vijf seconde in trance daarna verbazing en toen pas het woord ‘hallo’. Het meisje zei hallo terug en gaf me de lamp als geschenk.

Nu en alle dagen als ik haar zie, denk ik terug aan het turen uit mijn raam, waar het meisje woont en elke avond voor het slapen gaan zet ik het lampje voor het raam, zodat zij het licht bewonderen kan.

art310sr vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Auteur: art310sr
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 08 november 2008
Thema's: [Geluk]

red one:	Woensdag, november 12, 2008 09:41
:)