Staar me leugens
Verwateren door regenval
Kruipen door nauwe steegjes
verlegen door de lieve woorden
mijn voornemens verlaten
Stijgend naar mijn hoofd
hetzelfde liedje
gewikkeld in te warme winterjassen
Heb ik de kou niet gevoeld
Met regenlaarzen in diepe oceanen
natte voeten in het zachte zand
wegrennend van de korrels
Ze zouden blijven kleven
Het zonlicht voelen
terwijl ze is ondergegaan
zelfs een keiharde waarheid
komt momenteel niet aan
Kruipen door nauwe steegjes
verlegen door de lieve woorden
mijn voornemens verlaten
Stijgend naar mijn hoofd
hetzelfde liedje
gewikkeld in te warme winterjassen
Heb ik de kou niet gevoeld
Met regenlaarzen in diepe oceanen
natte voeten in het zachte zand
wegrennend van de korrels
Ze zouden blijven kleven
Het zonlicht voelen
terwijl ze is ondergegaan
zelfs een keiharde waarheid
komt momenteel niet aan
Reacties op dit gedicht
| ela: | Zondag, november 09, 2008 00:47 |
| Als de diepte van de gedachten de naar de bodem zinkt zijn waarheid en leugen geliefde broertjes. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Milot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2008 | ||
| Thema's: | ||