-geen titel-
Waar kan ik uit mijn bootje stappen
om nooit meer alleen te roeien?
Aan de rand van het water,
zo diep als mijn liefde
dat geen oevers kent,
bedekt met struiken van zachte blaadjes
en scherpe doorns maar besneeuwd met
een rode roos tussen fluisterend gras
waar rupsen zich ontpoppen en
vlinders door me heen dwarrelen.
om nooit meer alleen te roeien?
Aan de rand van het water,
zo diep als mijn liefde
dat geen oevers kent,
bedekt met struiken van zachte blaadjes
en scherpe doorns maar besneeuwd met
een rode roos tussen fluisterend gras
waar rupsen zich ontpoppen en
vlinders door me heen dwarrelen.
Reacties op dit gedicht
| Pearl Of Darkness: | Donderdag, april 17, 2003 13:28 |
| Jij schrijft PRACHTIG! Ik ben al op je site gaan kijken.. Nooit aan gedacht om je gedichten uit te geven? Of doe je dat nu al? Liefs xxx |
|
| Cartooneken: | Zaterdag, maart 30, 2002 13:19 |
| Wow... dit is een ongelofelijk mooi gedicht... ben er stil van... knuffels |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wim Claessens | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||