Oude dagen
Oude dagen
ik kan geen blikken meer aanraken,
lezen wat ogen schrijven
leegte rimpelt langs het gezicht
dat nog staart, achterom
houvast zoekend in wat was,
in vergeten dagen en slapeloze nachten
nu slecht nog onwetend kind,
kind van uw kinderen
de naamlozen met een
vertrouwd gezicht,
die hopen op een glimp
herkenning
een glimp
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Zaterdag, januari 10, 2009 23:19 |
| Ahhh, wat heb je dit mooi geschreven...zo droevigmooi, moet slikken en bijna snikken lieve knuffel Jannie |
|
| Renate-td-: | Dinsdag, januari 06, 2009 13:01 |
| Droef en rakend geschreven, het stilt me. Ik wens je alle goeds voor ''t nieuwe jaar, veel liefs |
|
| Elenore De Groote: | Dinsdag, november 11, 2008 12:40 |
| Mooi! Vertederend! Het raakt! Liefs, x | |
| elze: | Maandag, november 10, 2008 12:24 |
| een glimp /// hoe mooi en schitterend dit ,, laifs elze |
|
| Elenore De Groote: | Maandag, november 10, 2008 11:56 |
| Mooi! | |
| red one: | Maandag, november 10, 2008 11:23 |
| Voelbare machteloosheid. je zou alles willen doen als ze je maar zou herkennen en in feite kan je niks doen dan hopen. Knuffel red |
|
| lommert: | Zondag, november 09, 2008 20:28 |
| diep voelende woorden...nu slecht nog onwetend kind,...heftig ...stevige groet van mij wilem |
|
| kerima ellouise: | Zondag, november 09, 2008 17:07 |
| mooi geschreven H.J....zolang jij haar een naam geeft...knuffelke liefs kerima ellouise |
|
| Hazen: | Zondag, november 09, 2008 16:39 |
| Hoe raak mogen woorden zijn en hoe groot mag stilte zich in letters nestelen... Liefsknuf, |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Zondag, november 09, 2008 16:13 |
| Ik denk dat stilte wel genoeg zegt hier zo rakend diepvoelend neergezet.. Liefs knufff Ria |
|
| Lia van der Fluit : | Zondag, november 09, 2008 14:12 |
| emotioneel rakend gedicht,,, met genoegen lees ik hoe je gevoelens verwoord,,,, laifs, Lia |
|
| sunset: | Zondag, november 09, 2008 13:51 |
| Stilmakende rakende verwoording die je hier hebt neergezet. Mijn oprecht warme vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
| Cora (ZIJ): | Zondag, november 09, 2008 12:30 |
| Big hug van mij :), hoe herkenbaar ;), mijn moeder gaat naar alle omstandigheden erg goed, godzijdank :) |
|
| Ludy: | Zondag, november 09, 2008 11:07 |
| Met veel herkenning gelezen. Ook mijn moeder verliest haar houvast in geheugen. Liefs, Ludy |
|
| Littledolphin: | Zondag, november 09, 2008 10:54 |
| heel bijzonder! liefs barbara | |
| Jannie Hoogendam: | Zondag, november 09, 2008 10:43 |
| "kind van de kinderen.."wat heb je dit bijzonder verwoordt Maar wat lijkt me dit erg als een moeder haar kind niet meer kent bij naam... Alle liefs voor je moeder en voor jou Jannie |
|
| Hilly N: | Zondag, november 09, 2008 10:37 |
| Dat doet verdriet H.J We staan er machteloos in. Liefs vanaf hier Hilly |
|
| ninodepino: | Zondag, november 09, 2008 09:33 |
| oordeel niet en probeer jezelf te herkennen, mooi geschreven!~ Grtjs, nino. |
|
| gewoon gezellig: | Zondag, november 09, 2008 09:28 |
| de machteloosheid ik herken het, mijn tante waar ik voor zorg herkent niets meer, is al 8 jaar dement....liefs | |
| switi lobi: | Zondag, november 09, 2008 09:17 |
| *Slik :( Mijn moeder herkent ons nog wel... gaat steeds meer achteruit... De wanhoop in haar ogen als ze het alweer ''niet weet'', de onmacht in haar handen als ze handelen, maar niet beseffen wat ze doen. Omarmende dikke kuss switi lobi |
|
| gedichtengeweld: | Zondag, november 09, 2008 08:27 |
| 70 jaar.. maakt het uit he?! zolang we maar met onszelf bezig blijven: komt het vanzelf wel goed (ofzo) | |
| gedichtengeweld: | Zondag, november 09, 2008 08:00 |
| ik vind dat je het anders moet zien (goh: t zal niet zijn he) zo leer je haar echt kennen (mij was dat niet gegund; dit terzijde) het is heel egoistisch om te denken dat je als kind de enige belangrijke rol in haar leven vervulde.. ze was een ''vrouw'' tenslotte. basta. x | |
| verhavert: | Zondag, november 09, 2008 07:55 |
| stilmakend mooi knuffel |
|
| Klaes: | Zondag, november 09, 2008 07:28 |
| intens, invoelend mooi groets, |
|
| Windwhisper: | Zondag, november 09, 2008 07:11 |
| Ja het is zo begrijpelijk om juist die ene glimp van herkenning te vangen en even vast te houden, je moeke ze leeft terug in de tijd en ach....je beschrijft het immers al, een diep verdriet om deze ziekte die haar trof en die haar weer kinderlijk doet schijnen. Lieve groet en heel veel sterkte draag haar op handen zoals ze jou eens droeg Goede morgen HJ en lieve groet Cobie kuzzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: H.J. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2008 | ||
| Thema's: | ||