Soms schrik ik van mezelf.
Ik lieg vaak bijna vanzelf.
Mijn leven bestaat uit leugens en verzinsels.
Nee, dit is niet vanaf de beginsels.
Men zegt wel, het verleden is voorbij.
Maar er zit nog steeds een gat in mij.
Bang om nog iemand te verliezen.
Bang om tussen mensen te moeten kiezen.
De leegte voelt als een zwart gat.
Het heeft de omvang van een grote stad.
Langzaam nam het me in bezit.
De schade is niet te repareren met bison kit.
Teveel is kapot gegaan.
Te veel heb ik jullie misdaan.
Daarvoor zeg ik nu sorry tegen je graf steen.
De enige sorry dit ik vanuit mijn hart meen.