Zij misbruikten..
Je ging als altijd,
verliet jouw kroeg
dacht niet aan
veiligheid en verder
je ging, werd
aangesproken met
een lach? Zomaar?
en liep door
dat laatste stille
stukje, het donker
juist daar.. ze,
zaten aan jou;
schonden jouw lichaam
hun vuige vingers
betastten jou
gretig, goor
Zij misbruikten!
Jou en jouw veiligheid,
voorgoed geschonden;
verloren
Reacties op dit gedicht
| marlian1: | Dinsdag, april 06, 2010 06:20 |
| Mooi geschreven! Ik heb lopen huilen bij het lezen van je gedicht. Ik ben een meisje van 14 en word al 2 jaar misbruikt door de vriend van me nicht. Hij woont in ons huis,, En ook me ouders weten wat van het misbruik. Ze doen er niks tegen! Ik ben zwanger van hem geweest.. Ze waren boos op me,, Maar wat ken ik er aan doen? Nu is me moeder overleden en voel ik pijn in me hart. De laatste keer dat ik er sprak hadden we ruzie over de misbruik... Xxx marl |
|
| doetsi: | Donderdag, december 04, 2008 20:22 |
| Ja, men schrijft het al he... herkenning ook voor mij en jaren die te zwart waren, ze blijven altijd heel dichtbij, wat je ook doet. Trieste geschiedenis dit |
|
| vivika: | Dinsdag, november 11, 2008 13:44 |
| dat is het net, als je mensen leert kennen spreken ze je altijd aan met een lach...tot....:(....rakend ditte je bent lief Arie dankjewel vr je lieve reactie knuff |
|
| kerima ellouise: | Zondag, november 09, 2008 20:01 |
| dat stukje dat nooit meer van jezelf zal zijn... er zijn geen woorden voor zoiets...en toch weet je het knap neer te zetten! liefs kerima ellouise |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Zondag, november 09, 2008 16:32 |
| dat heb je knap neergezet Arie! onbegrijpelijk dat mensen dat doen en gewoon doorgaan met hun leven, terwijl hun slachtoffers er vaak nooit overheen komen... goed geschreven! met liefs |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Zondag, november 09, 2008 14:59 |
| ik voel rillingen van afschuw en kan er nog altijd niet bij dat men iemand zoveel schade kan berokkenen met opzet ....ja daar heb ik geen woorden voor liefs Ria |
|
| Ria -rimpeling-: | Zondag, november 09, 2008 14:49 |
| Het gevoel van veiligheid voor altijd verloren,door niets ontziende beesten(kan ze geen mensen noemen)met hun vuile poten aangericht! Kan me daar zo boos om maken! liefs Ria |
|
| sunset: | Zondag, november 09, 2008 14:29 |
| Het moeten dan inderdaad afschuwelijke eenzame pijnvolle momenten zijn die, zonder professonele hulp, jaren doorwerken. Tonend neergezet. Vriendschappeijke groet, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2008 | ||
| Thema's: | ||