Het is moeilijk
om in de spiegel te kijken.
Ik herken mezelf niet meer.
De gedachte dat ik knap was
is weken geleden vertrokken,
en de gedachte kwam nooit weer.
Puisten en pukkels
op mijn gezicht.
Alles is te min.
Mijn ene oog
groter dan het ander.
Dat zag ik niet in 't begin.
Maar sinds ik jou
de perfectie
die dag heb gezien.
Zit ik maar te dromen,
te denken "NEE"
in plaats van "MISSCHIEN".
Dolverliefd
maar dolgedraaid,
door de onzekerheid.
Ik ga me nooit meer
goed in men vel voelen.
Tot jij me jouw liefde pleit.