sneeuw
Met mijn ogen gesloten
wacht ik op de sneeuw.
Met mijn oren dicht
wacht ik op de schreeuw.
Het snikken ver weg,
wij gaan verder met ons leven.
Maar die dag, het gevoel,
nee jij wordt nooit vergeten.
Diep van binnen
raast nog steeds de storm van toen.
Zo ben jij bij ons,
bij alles wat we doen
wacht ik op de sneeuw.
Met mijn oren dicht
wacht ik op de schreeuw.
Het snikken ver weg,
wij gaan verder met ons leven.
Maar die dag, het gevoel,
nee jij wordt nooit vergeten.
Diep van binnen
raast nog steeds de storm van toen.
Zo ben jij bij ons,
bij alles wat we doen
Reacties op dit gedicht
