Ik voel me zo verdomd alleen
Had ik nog maar een speen
En lag ik bij me moeder op schoot
Me wangetjes helemaal rood

Ik zou een deel van mijn leven
graag opnieuw willen beleven
Misschien dat ik me dan nu niet zo alleen zou voelen
en vanavond niet in me bedje lig te woelen

Als een meisje van rond de twaalf jaar
Had ik kort blond maar sprieterig haar
Mijn lijf was kort en veel te dik
Ik had zeker geen air van ik ben ik

Ik was eerder een hele grijze muis
en zeker niet graag van huis
Altijd werd ik maar gepest en geplaagd
Dat heeft de rest van mijn leven aan me geknaagd

Ik was de dikste van de klas
Ze noemden me knorretje en waren in hun sas
Met mijn cijfers ging het bereslecht
Heus waar hoor ik meen het echt

De liefde van mijn leven had mijn pad al gekruist
Na school ben ik naar zijn huisje verhuist
Zonder diploma op zak
Ging ik in de supermarkt aan de bak

Nu ben ik huisvrouw en zit dagen thuis
Samen met mijn dochter voor de buis
Ik ben nog steeds veel te zwaar
Eigenlijk alleen tevreden over mijn haar

Ook voel ik mij soms heel erg onzeker
Dan staar ik eindeloos in mijn beker
Buiten op straat en hier in huis is het leeg en kil
Op de chat en in me mail is het akelig stil

Ik heb alleen maar vrienden op het internet
Waar ik dag in dag uit mee chat
Maar soms voel ik me toch nog steeds alleen
En verlang ik heel erg naar die speen

Zodat ik een deel van mijn leven kon overdoen
Dan gaf ik iedereen die mij pestte een zoen
Misschien vinden ze me dan ineens aardig
En voelde ik mij nu wel waardig